Mekânın Yeniden Kurgulanışı: Post-Mekânsal Dünyada Dijital Göçmenler

Author :  

Year-Number: 2025-1
Yayımlanma Tarihi: 2025-10-23 02:00:23.0
Language : Türkçe
Konu : Beşeri ve İktisadi Coğrafya; Fiziki Coğrafya; Türkiye Coğrafyası
Number of pages: 6-19
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Bu çalışma, dijital çağın hızla dönüştürdüğü mekân, kimlik ve göç ilişkilerini coğrafi bir perspektiften inceleyerek post-mekânsal dünyada dijital göçmenlik deneyimlerinin nasıl şekillendiğini ortaya koymaktadır. Dijital iletişim altyapılarının yaygınlaşmasıyla birlikte, fiziksel coğrafyanın ötesine geçen sanal etkileşim alanları ortaya çıkmış; bu durum, hem bireysel hem de toplumsal düzeyde mekânın yeniden kurgulanmasını beraberinde getirmiştir. Araştırma, Henri Lefebvre’nin mekânın üretimi, Manuel Castells’in akış mekânı ve zamansız zaman kavramları ile Michel Foucault’nun heterotopya yaklaşımını birleştirerek dijital mekânların çok katmanlı yapısını kuramsal olarak çözümlemektedir.

Çalışmada, dijital göçmenliğin yalnızca teknolojik bir adaptasyon süreci olmadığı; aynı zamanda kimlik, aidiyet ve toplumsal ilişki biçimlerinin yeniden üretildiği bir mekânsal deneyim olduğu ileri sürülmektedir. Dijital diaspora olgusu, göçmenlerin sosyal medya platformlarında kurdukları çevrimiçi topluluklar aracılığıyla hem kolektif kimliklerini hem de politik temsil biçimlerini yeniden inşa ettiklerini göstermektedir. Bununla birlikte, dijital milliyetçilik pratiklerinin ve çevrimiçi etno-siyasal kimlik müzakerelerinin yeni türden kutuplaşmalar ürettiği de tespit edilmiştir. Araştırma ayrıca, dijital nomadizm ve küresel uzaktan çalışma biçimlerinin mekânsal adalet açısından yarattığı sorunlara dikkat çekmektedir. Yüksek gelirli dijital göçmenlerin yerel konut piyasalarına etkisi, gentrifikasyon ve kültürel dışlanma süreçleriyle “dijital kolonyalizm” tartışmalarını gündeme taşımaktadır. Bu bağlamda dijital göçmenlik, yalnızca kültürel değil, aynı zamanda politik-ekonomik bir coğrafi mesele olarak ele alınmalıdır.

Keywords

Abstract

This study examines how the relationships between space, identity, and migration have been reshaped in the digital age from a geographical perspective, revealing how digital migration experiences are configured within the context of a post-spatial world. The widespread diffusion of digital communication infrastructures has created virtual interactional domains that transcend physical geography, leading to a fundamental reconfiguration of spatial perception at both individual and societal levels. Drawing upon Henri Lefebvre’s concept of the production of space, Manuel Castells’s notions of the space of flows and timeless time, and Michel Foucault’s idea of heterotopia, the study theoretically analyzes the multilayered structure of digital spaces.

The research argues that digital migration is not merely a process of technological adaptation but a spatial experience through which identity, belonging, and social relations are continuously reproduced. The phenomenon of digital diaspora demonstrates that migrants reconstruct both collective identities and modes of political representation through online communities formed on social media platforms. However, it also reveals that digital nationalism practices and online ethno-political negotiations generate new forms of polarization. Furthermore, the study highlights the issues of spatial justice arising from digital nomadism and global remote work. The impact of high-income digital migrants on local housing markets brings forth debates on digital colonialism. In this regard, digital migration should be understood not only as a cultural but also as a political-economic geographical phenomenon.

Keywords


                                                                                                                                                                                                        
  • Article Statistics